اگر 170 سانتی متر هم برف در کشور عزیزمان بنشیند باز هم اسمش رحمت و نعمت است(شاید هم عصمت)،کودکان وسط بلوار های شهر بازی میکنند و مردم که تا فرق سر در برف هستند با روی گشاده و لبخند گشاد،نان بربری در دست به کانون گرم خانواده برمیگردند و کشاورزان در مزارع از شدت خوشحالی به حرکات موزون و ناموزون می افتند !! یک خبرنگار را هم میفرستند وسط شهر،در حالی که با میخ به زمین کوبیده اندش که باد او را نبرد گزارش بگیرد که : همه چی آرومه ! 

حالا اگر 20 سانتی متر برف در آمریکا (تکبیر) بیاید زندگی مردم مختل میشود و مردم خشتک به دست آواره ی کوه و بیابان میشوند،به سوپرمارکت ها حمله ور میشوند و نگران به تلوزیون ها متوسل میشوند تا ببینند نهایتا از کدام مجرای اللهی قرار است به درک واصل شوند،یک خبر نگار را هم از واحد مرکزی خبر جانش را میگذارد کف دستش و بدون توجه به مک دونالد و دیزنی لند مستقیم میزند به دل دشمن و گزارش میگیرد! از آنجایی که ما آریایی ها (آریایی نیستی اگه شیر نکنی) دلمان نمی آید از بدبختی مردم گزارش بگیریم دوربین زوم میشود روی لاستیک یک ماشین که دارد لیز میخورد ! 

 

+ در انتها نتیجه میگیریم که آسمان پسر خاله ی ماست